جزوه بزهکاری اطفال پیام نور

دانلود رایگان جزوه بزهکاری اطفال برای دانشجویان پیام نور

متنی از جزوه

مقدمه یکی از مسائل پیچیده و ناراحت کننده فعلی که توجه بسیاری از محققین، جامعه شناسان، جرم شناسان و روانشناسان را به خود معطوف ساخته است موضوع مجرمین کم سن یا اطفال و نوجوانان بزهکار می باشد . کودکان و نوجوانان سرمایه های معنوی جامعه می باشند و سلامت روح و جسم آن ها تضمین کننده سلامت جامعه در آینده است. بنابراین مسائل آنان از جمله مسائلی است که باید مورد توجه ویژه قرار گیرد. بررسی ریشه ای مسائل اطفال و از آن جمله بزهکاری اطفال، برای رسیدن به یک جامعۀ ایده آل شرطی ضروری است. زیرا که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است و از طرف دیگر بسیاری از افرادی که همواره مرتکب جرائم گوناگون می شوند، همان کودکان بزهکار دیروز هستند. از جمله مسائل همیشگی و مطرح نزد اندیشمندان و بالاخص حقوقدانان و جرم شناسان، موضوع بزهکاری  اطفال و نحوه مقابله با آن و شیوه های انحراف و کجروی آن ها در جامعه می باشد. از آن جا که دلایل و عوامل بروز بزه در میان اطفال با افراد بزرگسال متفاوت بوده و از سوی دیگر این طبقه از جامعه دارای وضع روانی و اجتماعی حساس تر و به مراتب آسیب پذیرتری نسبت به سایرین می باشند، لذا باید روشی متناسب با شرایط و موقعیت این افراد اتخاذ گردد. برخورداری از یک سیاست جنائی و کیفری متناسب با شرایط و وضعیت اطفال و نوجوانان می تواند به  جامعۀ مدنی جهت پیشبرد یکی از اهدافش که پیش گیری از وقوع جرائم در آینده است، کمک فراوانی نماید.
کلیات قبل از آغاز سخن در مورد مباحث بزهکاری اطفال و نوجوانان، گذری کوتاه بر چند مطلب ضروری است تا ذهن ما را برای پذیرش تفصیلی مباحث اصلی آماده سازد:

بند اول: مفهوم طفل به موجب قانون مجازات اسلامی جدید طفل به طور کلی به کسی گفته می شود که به سن هجده سال تمام شمسی نرسیده باشد. مسؤلیت اطفال بر حسب سن و جرم ارتکابی در قانون مجازات جدید به چهار قسمت زیر تقسیم شده است: – نه تا پانزده سال تمام شمسی تحت عنوان اطفال و نوجوانان در جرائم تعزیزی؛ 1 – پانزده تا هجده سال تمام شمسی تحت عنوان نوجوانان در جرائم تعزیزی؛ – دوازده تا پانزده سال قمری تحت عنوان نابالغ در جرائم موجب حد و قصاص؛ 9 . پانزده تا هجده سال قمری تحت عنوان بالغ زیر هجده سال در جرائم موجب حد یا قصاص  -9

بند دوم: طبقهبندی جرمشناسی مراحل زندگی از لحاظ جرم شناسی سه مرحله را می توان در زندگی هر یک از افراد بشر مشخص ساخت: مرحله اول: دوران طفولیت و نداشتن تمیز مطلق؛ در این دوره طفل اصولاً دارای شعور و تشخیص خوب از بد نبوده و قدرت درک اعمالی را که انجام می دهد، را ندارد لذا اعمال وی در صورتی که مجرمانه باشد قابل انتساب به او نیست. مرحله دوم: دوران کودکی و تمیز نسبی؛ در این دوره طفل هنوز به مرحله رشد و سن قانونی نرسیده ولی به طور نسبی میتواند خوب و بد را از هم تشخیص داده و تا حدودی نتیجۀ اعمال خود را پیشبینی کند.